Brockes Passion HWV 48 van Georg Friedrich Händel (1685 - 1759)
"Brockes Passion" naar het gedicht van Berthold Heinrich Brockes: "De voor de wereld gemartelde en stervende Jezus" .
Maria Stader, soprano (Tochter Zion)
Edda Moser , soprano (Maria/Gläubige Seele/Erste Magd)
Verena Scheidegger, soprano (Zweite Magd)
Rosemarie Sommer, alto (Dritte Magd)
Paul Esswood, alto (Johannes/Judas/Kriegsknecht/Gläubige Seele
Ernst Haefliger, tenor (Evangelist/Gläubige Seele/Jakobus)
Jerry J. Jennings, tenor (Petrus)
Theo Adam, bass (Jesus)
Jakob Stämpfli, bass (Caiphas/Pilatus/Hauptmann/Gläubige Seele
Regensburger Domchor (Chorus Master: Hans Schrems)
Schola Cantorum Basiliensis
Conducted by August Wenzinger
Oefennummers: | |
Bladmuziek: | |
Toelichting:
De Brockes Passion is gebaseerd op het oratoriumlibretto van het passieverhaal dat door Barthold Heinrich Brockes de titel kreeg ‘Der für die Sünde der Welt gemartete und sterbende Jesus’. Dit libretto verscheen in 1712 voor het eerst in druk en werd zo populair dat er daarna nog wel dertig herdrukken op de markt kwamen. Brockes, die over een goed netwerk in het Hamburgse muziekleven beschikte, wist met deze aangrijpende tekst over het lijden en sterven van Jezus verschillende duitse barokcomponisten rechtstreeks muzikaal te inspireren.
Hieronder bevonden zich vooraanstaande musici als Georg Friedrich Händel (1685-1759), Reinhard Keiser (1674-1739) en Georg Philipp Telemann (1681-1767) en ook in onze tijd minder bekende namen als Johann Mattheson (1681-1764), Johann Friedrich Fasch (1688-1758) en Gottfried Heinrich Stölzel (1690-1749). Zij componeerden op dit libretto hun versies van dit vernieuwende passie-oratorium, een vrije en poëtische meditatie op het passieverhaal, waarin het gebruik van een evangelisch karakter ontbreekt.
Het bijzondere aan de Brockes Passion is dat niet één evangelie centraal staat, maar dat het lijdensverhaal uit alle vier de evangeliën is samengesteld.
Het is een passie met operatrekjes.
Niet alleen de tekst, maar ook de muziek is bijzonder intens. Het is een van de eerste oratoria die Händel schreef, dus nog vóór de Messiah en Judas Maccabeus. Toch hoor je al veel van wat zijn latere oratoria zo uniek maakt. Vanaf het begin van de Brockes Passion laat Händel zich van zijn meest gepassioneerde en emotionele kant horen. Hij gebruikt in deze muziek technieken uit de opera, om zo duidelijker de dramatiek van het lijdensverhaal te laten spreken.