The Apostles Op. 49 (Edward Elgar)
Oratorio for soloists, chorus and orchestra.
First performance in 1903.
The Blessed Virgin, The Angel Gabriel : Alison Hargan, soprano
Mary Magdalene : Alfreda Hodgson, contralto
St John : David Rendall, tenor
St Peter : Bryn Terfel, bass
Jesus : Stephen Roberts, bass
Judas : Robert Lloyd, bass
London Symphony Chorus
London Symphony Orchestra
Roderick Elms, organ
Conducted by Richard Hickox 1990
Oefennummers: |
Bladmuziek: |
The Apostles Op. 49 |
"The Apostles", op. 49, is een oratorium voor solisten, koor en orkest gecomponeerd door Edward Elgar. Het werd voor het eerst uitgevoerd op 14 oktober 1903.
Toelichting
Elgar had internationaal succes ervaren met de "Enigma Variations" en "The Dream of Gerontius", en werd aangemoedigd door een commissie van het Birmingham Triennial Music Festival (dat ook "Gerontius" had geproduceerd) om het grote werk te componeren dat hij lang had overwogen. . Hij zei dat hij over het onderwerp had nagedacht en de woorden had geselecteerd sinds zijn jeugd. "De apostelen", evenals zijn opvolger "The Kingdom", beeldt de discipelen van Jezus en hun reacties op de buitengewone gebeurtenissen rondom hen af.
Het is een verhalend werk, dat gaat over de roeping van de apostelen en hun ervaringen met Jezus 'prediking, kruisiging (die niet direct wordt afgebeeld) en hemelvaart. "The Kingdom" zou het verhaal voortzetten. Elgar was meer geïnteresseerd in menselijke motivaties dan in filosofische onderbouwing, en de meest memorabele personages in het werk zijn de twee zondaars Mary Magdalene en Judas Iscariot.
Elgar's conceptie overtrof de grenzen van een enkel werk: "The Kingdom" werd eerst opgevat als het laatste deel van "The Apostles", maar later beschouwde Elgar ze als de eerste twee delen van een trilogie. In elk geval is het geplande derde deel nooit geschreven.